PDO 2023: Wstępne wyniki plonowania soi
Własne białko roślinne to obecnie ważny element niezależności w produkcji pasz. Najwartościowszą rośliną pod tym względem jest soja, której produkcja dopiero się rozwija.
Wyniki tegorocznej serii badań porejestrowych odmian soi pokazują, że wydajność systematycznie kroczy w górę. Wdrożony przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych szeroki program badania odmian skutkuje szybkim rozpoznaniem wczesności i potencjału plonowania odmian. Lista odmian soi badanych w ramach PDO jest już dość długa. Warto pamiętać, że 15 lat temu w PDO brały udział zaledwie 3 odmiany, które plonowały na poziomie 20 dt/ha. Natomiast w minionym sezonie w badaniach porejestrowych wzięło udział 37 odmian. Najmniejszy z trzech zastosowanych w tym roku wzorców wyniósł 32 dt/ha.
Osobne wzorce dla grup wczesności
Po raz pierwszy badane odmiany soi wysiano w trzech odrębnych seriach, kierując się ich długością wegetacji:
- I – bardzo wczesne i wczesne;
- II – średnio wczesne i średnio późne;
- III – późne i bardzo późne.
Przy kwalifikacji odmian do poszczególnych serii uwzględniono ich wczesność określoną za pomocą skali 1-9 (im mniejsza cyfra, tym odmiana wcześniejsza). Analizując wyniki zestawione w tabeli należy mieć na uwadze, że mają one charakter wstępny i podczas dalszych prac niektóre wartości mogą ulec drobnym korektom.
Średnia wartość wzorca plonowania dla odmian bardzo wczesnych i wczesnych wyniosła 32 dt/ha i była zbliżona do ubiegłorocznego zastosowanego dla wszystkich badanych wówczas odmian. Zastosowanie podziału na 3 serie sprawiło, że każda z nich ma osobny wzorzec, stąd w obrębie grup są odmiany, które uplasowały się powyżej i poniżej wzorca.
Które plonowały najlepiej?
W grupie odmian bardzo wczesnych i wczesnych (wzorzec 32,0 dt/ha) najlepiej plonowała Vineta, z wyraźną przewagą nad drugą – Adessa i trzecią – Marzena. Rozpiętość wyników między odmianą najlepszą i najsłabszą wyniosła aż 25%. W grupie odmian średnio wczesnych i średnio późnych (wzorzec 39,4 dt/ha) liderem jest Adelfia, która minimalnie wyprzedziła odmianę Arnold i Amiatę. Natomiast w grupie odmian późnych i bardzo późnych (wzorzec 40,5 dt/ha) stawce przewodzi Tertia. Za nią uplasowały się Acardia, Achillea i Kofu (wszystkie z listy CCA).
