Zwalczanie miotły zbożowej w pszenicy ozimej – herbicydy i opryski

Herbicydów do odchwaszczania pszenicy ozimej jest dużo. Jednak często pod różnymi nazwami kryją się podobne produkty, i niejednokrotnie z różnymi zaleceniami.
Miotła zbożowa - zwalczanie jesienią w pszenicy ozimej przy pomocy herbicydów i oprysków
Specyfika zachwaszczenia pojawiającego się w pszenicy ozimej sprawia, że nie można się opierać na herbicydach o krótkim działaniu.  Zdjęcie: Dreczka

Na plantacjach pszenicy ozimej w naszym kraju może się pojawiać do 100 gatunków chwastów. Znaczna ich część nie powoduje dużego zagrożenia lub występuje tylko regionalnie. Na pojedynczej plantacji zazwyczaj występuje od kilku do kilkunastu gatunków. Zaś celem herbicydów powinny być te, które wywierają największy wpływ na plonowanie, czyli tzw. chwasty dominujące. Wśród wyjątkowo konkurencyjnych gatunków najczęściej wymieniane są: miotła zbożowa (na Kujawach i Żuławach również wyczyniec polny), chaber bławatek, przytulia czepna, fiołek polny i chwasty rumianowate (maruna bezwonna, rumian polny i rumianek pospolity).

Występują prawie wszędzie

Miotła zbożowa – jest rośliną jednoroczną, zimującą lub jarą. Większą szkodliwość powodują jesienne wschody, bo chwast silniej się rozwija i bardziej się rozkrzewia. Pojedyncza roślina może wydać do 5 tys. nasion. Ich zdolność kiełkowania utrzymuje się przez 1-4 lat. Próg szkodliwości miotły wynosi 10-20 roślin/m2 (w nieodchwaszczanych stanowiskach przeciętnie występuje 200-300 wiech/m2. Konkurencja takiego zachwaszczenia może powodować obniżenie plonu o 40-50%. Zatem potrzeba jej zwalczania nie podlega dyskusji (tabele 1.-3.).

Przytulia czepna – bardzo często występuje we wszystkich zbożach ozimych w Polsce. Podobnie jak miotła, również może wschodzić jesienią (nawet bardzo późno) lub wiosną. Szczególnie bujnie rozwija się na glebach gliniastych, dobrze uwilgotnionych i zasobnych, zwłaszcza w azot. Swoimi pędami oplata źdźbła, co sprzyja wyleganiu i utrudnia zbiór. Jej konkurencyjność wzrasta w łanach o niskiej obsadzie. Za próg szkodliwości w pszenicy ozimej przyjmuje się nasilenie 0,5-2 szt./m2.

Chaber bławatek – jest rośliną jednoroczną, wschodzącą jesienią lub wiosną. Szczególnie konkurencyjny jest dla pszenicy ozimej. Pojedyncza roślina wytwarza 700-1500 nasion, które po osypaniu zachowują żywotność przez 5-10 lat. Ekonomiczny próg szkodliwości dla chabra wynosi 2-10 roślin/m².

Fiołek polny – jest bardzo pospolitym chwastem w Polsce, którego nowe wschody pojawiają się przez cały okres wegetacji. Pojedyncza roślina wytwarza nawet 3000 nasion, które na odpowiednie warunki do kiełkowania mogą oczekiwać w glebie nawet przez klika lat. Brak kulminacji wschodów sprawia, że wyznaczenie progu szkodliwości w pszenicy ozimej jest dość trudne. Z dużą rezerwą należy przyjąć, że ekonomiczny próg szkodliwości dla fiołka wynosi 20-25 roślin/m².

Maruna bezwonna – stwarza największe zagrożenie dla pszenicy ozimej spośród chwastów rumianowatych. Bardzo powszechnie występuje w naszym kraju. Jest rośliną jednoroczną, wschodzącą jesienią lub wiosną. Nasiona kiełkują w szerokim zakresie temperatury (5-35°C). Osypane zachowują żywotność przez 5-6 lat. Ekonomiczny próg szkodliwości w pszenicy ozimej to 2-5 roślin/m².

© Materiał chroniony prawem autorskim. Zasady przedruków w regulaminie.