Kukurydza przez długi czas nie jest konkurencyjna dla chwastów i ich zwalczanie jest bardzo ważne. Problemem stają się niektóre uodpornione gatunki jednoliścienne.

Młoda plantacja kukurydzy jest szczególnie podatna na zachwaszczenie. Winna jest tu uprawa w szerokie międzyrzędzia i wolny rozwój początkowy. Przyjmuje się, że począwszy od fazy 4 liści kukurydzy konkurencja chwastów ma wpływ na plonowanie.

Najtańsze są nadużywane

Wybór herbicydów do stosowania w kukurydzy pomimo wycofania wielu skutecznych substancji czynnych nadal jest dość bogaty. Ale jeśli spojrzy się na tzw. rozwiązania ekonomiczne, to oferta bardzo się skurczyła. Pod dużą liczbą produktów handlowych o mniej lub bardziej wymyślnych nazwach, kryje się kilka substancji czynnych. Szczególnie nadużywane są środki z grupy sulfonylomoczników. Pojawiają się doniesienia o przypadkach gorszej skuteczności nikosulfuronu wobec chwastnicy jednostronnej. W Niemczech podobne obserwacje dotyczą także jodosulfuronu.

W etykietach herbicydów kukurydzianych brakuje też zaleceń zwalczania wyczyńca polnego. Taki zapis posiadają tylko graminicydy zawierające cykloksydym, które kiedyś można stosować jedynie w specjalnych odmianach typu "duo system". Trudno powiedzieć, czy rynek oferuje jeszcze takie odmiany. Zapis o zwalczaniu wyczyńca polnego zawiera też kilka herbicydów generycznych opartych na nikosulfuronie, chociaż zagraniczne źródła określają to działanie jako średnio skuteczne.

• Sprawdź: Chwasty trudne do wytępienia

W przypadku stanowisk podejrzanych o występowanie uodpornionej chwastnicy jednostronnej i wyczyńca polnego rozwiązaniem są mieszaniny herbicydowe, łączące substancje czynne o różnych mechanizmach działania. Zagraniczne źródła wskazują tu na rozwiązania nalistne, zawierające terbutyloazynę (z grupy triazyn) i tembotrion oraz nieco mniej zdecydowanie sulkotrion i mezotrion (z grupy trójketonów). Spośród rozwiązań doglebowych wymieniana jest mieszanina dimetenamidu-P z pendimetaliną.

Uwaga na pozostałości

W przypadku środków z grupy trójketonów zawsze trzeba mieć na uwadze ewentualny wpływ ich pozostałości na rośliny następcze, np. burak cukrowy, ziemniak i strączkowe. Niektóre etykiety wskazują na ten fakt dość łagodnie.