Jak pobrać próbki do oznaczania azotu mineralnego?

Oznaczenie zawartości Nmin w glebie pod koniec zimy jest niezbędne, aby jak najlepiej sporządzić plan nawożenia. Celem jest uzyskanie wyników obarczonych małym błędem.
Pod koniec zimy należy pobrać próbki gleby, żeby ustalić zawartość azotu mineralnego dostępnego dla roślin na początku wiosennej wegetacji.  Zdjęcie: Dreczka

Poziom zasobności gleby w azot mineralny (Nmin) pod koniec zimy jest bardzo zmienny w latach. Zależy to głównie od efektywności pobrania azotu przez przedplon, obecności lub braku okrywy roślinnej w międzyplonach oraz intensywności wymywania zimowego. Ustalenie poziomu zawartości Nmin na przedwiośniu jest niezbędne w celu optymalizacji nawożenia upraw tym składnikiem. W nadchodzącym sezonie może się to wyjątkowo opłacić, bo przez znaczną część zimy gleba pozostawała aktywna mikrobiologicznie. Zważywszy na dość dobre uwilgotnienie warstwy ornej zasobność w Nmin może być obecnie na tyle wysoka, że potrzeby nawożeniowe na starcie będą dużo mniejsze niż w przed rokiem. Ale to każdy rolnik powinien sam ustalić na wszystkich polach zajętych przez oziminy.

1. Jak pobierać próbki na działce?

Pobieranie próbek należy przeprowadzić na największym jednorodnym obszarze pola, w okręgu o średnicy 20-30 m. W miarę możliwości należy pominąć uwrocia i pasy boczne o szerokości jednego opryskiwacza (ramka). Aby sporządzić próbkę reprezentatywną, wymagane jest co najmniej 14 próbek składowych osobno dla każdego poziomu. Warto pamiętać, że pobieranie próbek po przekątnej pola lub zygzakiem ma zastosowanie przy innych badaniach (pH, PKMg).

2. Z jakiej głębokości?

Ideałem byłoby pobieranie próbek z całej głębokości ukorzeniania się danej rośliny, dzieląc na kilka poziomów o miąższości 30 cm każdy. W przypadku bardzo głębokich gleb konieczne byłoby dojście do 120 cm, co odpowiada potencjalnej głębokości ukorzenienia się pszenicy. Niestety, sięgnięcie do tych warstw wymaga specjalnych świdrów, które są w posiadaniu pojedynczych gospodarstw. Zatem korzystając z tradycyjnych narzędzi należy pobrać próby przynajmniej z warstw 0-30 cm i 30-60 cm. Natomiast dotarcie do warstwy 60-90 cm byłoby ideałem.

3. Jak przechowywać próbki gleby?

Próbka musi dotrzeć do laboratorium:

  • w stanie schłodzonym (4°C) w ciągu 2-3 dni od pobrania;
  • w stanie zamrożonym (-18°C) może czekać na dostarczenie przez dłuższy czas.

Po pobraniu, wymieszaniu i sporządzeniu próbki uśrednionej dla danej działki i warstwy gleby (masa ok. 0,5 kg), należy ją zapakować do foliowego worka zaopatrzonego w oznaczenia umożliwiające identyfikację rolnika, działki i warstwy gleby. Rolnik dla siebie i pracownika laboratorium powinien sporządzić spis próbek przekazywanych do badania. Można go ująć w formie tabeli, gdzie w pierwszej kolumnie znajdą się nazwy (numery) działek, a w kolejnych warstwy gleby, z których pobrano próby.

© Materiał chroniony prawem autorskim. Zasady przedruków w regulaminie.