Azot mineralny jest już tak drogi, że wiele gospodarstw rozważa daleko idące oszczędności w jego stosowaniu. Ze zbóż jarych taką redukcję dobrze znosi owies.

Wymagania pokarmowe owsa na tle innych zbóż są dość skromne, bo wynoszą 1,5-2,0 kg N/dt plonu ziarna. Może dlatego postrzegany jest jako zboże gleb lekkich. Faktycznie, na tle pozostałych zbóż owies nie ma szczególnie wysokich wymagań glebowych. Jednak nie dotyczy to zapotrzebowania na wodę, którym wyróżnia się w tej grupie roślin. Współczynnik transpiracji owsa wynosi 600-700 l/kg suchej masy. To główny czynnik ograniczający plonowanie w stanowiskach podatnych na przesuszanie. Niedobór wody jest groźny zwłaszcza w fazie kiełkowania. Poniżej kilka rad o tym, jak uniknąć błędów w okresie siewu owsa.

1. Zły wybór stanowiska

Chociaż owies nie ma szczególnie wysokich wymagań glebowych, należy unikać uprawy na glebach silnie zasadowych. Roślina ta preferuje szczególnie gleby lekko kwaśne, o pH 6,0-6,5. Jednak może również dobrze rosnąć na nieco bardziej zakwaszonych, a także obojętnych do lekko zasadowych. Należy unikać uprawy owsa na glebach ciężkich.

• Sprawdź: KR 2022: Nowe odmiany zbóż jarych

2. Niewystarczające zaopatrzenie w wodę

Spośród zbóż owies ma zdecydowanie największe zapotrzebowanie na wodę. W okresie siewów lepszy jest nadmiar wilgoci niż jej niedobór. Dlatego stanowiska pod owies jeśli nie są jeszcze obsiewane, to powinny być włókowane. Deficyt wilgoci podczas kiełkowania skutkuje zmniejszoną obsadą wschodów. Natomiast susza w fazie wiechowania zmniejsza liczbę zawiązanych ziaren.

• Sprawdź: Baltic Oats, czyli nowe pomysły na owies

3. Nieprawidłowy czas siewu

Termin siewu powinien zapewnić optymalne wykorzystanie wilgoci pozimowej. W tym roku można w końcu liczyć na podsiąkanie kapilarne, które po czterech latach powróciło niemal w całym kraju. Zbyt późny wysiew owsa ma negatywny wpływ na wzrost roślin. Z tego powodu owies należy wysiewać jak najwcześniej. Odwlekanie siewu do kwietnia prowadzi do znacznego obniżenia plonów.

• Sprawdź: PDO 2021: Wstępne wyniki plonowania owsa

4. Nieprawidłowa obsada i głębokość siewu

W zależności od rodzaju gleby, terminu siewu i zaopatrzenia w wodę, obsada siewu powinna wynosić 300-350 kiełkujących ziaren/m². W stanowiskach podatnych na przesuszanie obsadę siewu należy zmniejszyć o ok. 10%. Krzewienie owsa nie jest tak intensywne, jak np. jęczmienia. Ponadto im późniejszy siew, tym jest ono słabsze. Głębokość siewu wynosi 3 cm w dobrze uwilgotnionych stanowiskach do 4 cm w przesuszonych. Ilość wody potrzebnej do zainicjowania kiełkowania wynosi 45% suchej masy ziarniaka.