PDO 2021: Wstępne wyniki plonowania ziemniaka skrobiowego
Uprawa ziemniaka skrobiowego opiera się na kontraktacji do zakładów produkujących mączkę ziemniaczaną. Koniunktura spada, gdy te fabryki dosięgną problemy ze zbytem.
Dla producentów ziemniaka skrobiowego miniony sezon był i dobry, i zły. Dobry, gdyż przebieg pogody sprzyjał wysokiemu plonowaniu. A zły dlatego, że zakłady przetwórcze z braku możliwości sprzedaży swojej produkcji zaczęły proponować gorsze warunki skupu surowca od plantatorów. Alternatywnymi odbiorcami są gorzelnie, które ze względu na mniejszą wydajność i większy nakład energii starają się unikać przerobu ziemniaka na rzecz bardziej wygodnej kukurydzy. Jednak dobre czasy dla ziemniaka skrobiowego mogą wkrótce nadejść. Ogólnoświatowe tendencje do wypierania z użycia plastiku na rzecz materiałów ulegających rozkładowi biologicznemu, tworzą dla skrobi realną perspektywę wielokierunkowego wykorzystania.
Wyraźny wzrost plonu bulw
Pod względem wydajności skrobi odmiany ziemniaka dostępne w Polsce są coraz lepsze. Wskazują na to chociażby wyniki tegorocznej serii porejestrowego badania odmian, które niedawno wstępnie podsumował Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych. Liczba odmian biorących udział w tych badaniach jest umiarkowana, podobnie jak liczba lokalizacji (9). Ogólnie można stwierdzić, że warunki panujące w minionym sezonie sprzyjały wytworzeniu wysokiego plonu bulw i bardzo dobrego skrobi.
Prezentowana tabela zawiera średnie plonowania odmian skrobiowych z ostatnich 3 lat zbiorów. W obrębie grup wczesności odmiany uszeregowano według plonu skrobi, począwszy od najlepszej. W grupie odmian wczesnych i średnio wczesnych plon wzorca (skrobi) wyniósł 75,9 dt/ha i w odniesieniu do ubiegłorocznego spadł o 4,5 dt/ha. Stało się tak za sprawą mniejszej zawartości skrobi w bulwach. Najlepszy plon skrobi, podobnie jak przed rokiem, wydała odmiana Jubilat – 121% wzorca (plon skrobi 92 dt/ha). Na drugim miejscu uplasował się Kuba, a następnie Torpeda, która wprawdzie wydała największy plon bulw, ale o najniższej zawartości skrobi.
Późne tylko minimalnie lepiej
W grupie odmian średnio późnych i późnych badano 6 odmian. Plon wzorca wyniósł 81,4 dt/ha skrobi i wobec ubiegłorocznego wzrósł o niespełna 1 dt/ha. Średnia zawartość skrobi spadła, ale nie tak bardzo, jak w poprzednich grupach wczesności. Największy plon bulw i skrobi po raz kolejny wydała odmiana Kuras, a drugie miejsce ze sporą różnicą zajęła Jasia. Natomiast odmiany o wysokiej zawartości skrobi – Skawa i Hinga – z uwagi na mniejszy plon bulw zajęły dalsze miejsca. Warto również zwrócić uwagę na to, że większość odmian z grupy wczesnych i średnio wczesnych cechuje się większą zawartością skrobi niż najwydajniejsze z grupy średnio późnych i późnych.