Odmiany grochu w PDO 2020

Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych podał wstępne wyniki plonowania odmian grochu badanych w 31 lokalizacjach w ramach porejestrowego doświadczalnictwa odmianowego w 2020 r.
Różnica plonowania pomiędzy najlepszą i najsłabszą odmianą grochu, jakie badano w tym roku w ramach PDO, wyniosła ponad tonę z hektara.  Zdjęcie: Dreczka

Ze wstępnej oceny plonowania odmian grochu uczestniczących w porejestrowym doświadczalnictwie odmianowym w minionym sezonie wynika, że najlepszy wynik uzyskała Astronaute. Plonowała ona na poziomie 113% wzorca. Na kolejnych miejscach uplasowały się odmiany Batuta (110%), Tarchalska i Grot (108%) oraz Mandaryn (107%) i Olimp (105%). Nieco powyżej średniej plonowały jeszcze odmiany Spot, Mecenas i Nemo (tabela).

Przeważają odmiany konsumpcyjne

Obecnie w Polsce zarejestrowanych jest 31 odmian grochu siewnego. Z tej liczby aż 21 wzięło udział w tegorocznej serii badań PDO. Wszystkie wymienione powyżej odmiany zaliczane są do ogólnoużytkowych, co w praktyce oznacza, że są przydatne na cele konsumpcyjne. Biorące udział w badaniach odmiany pastewne grochu (Hubal, Turnia, Milwa i Mefisto), które kiedyś definiowano pojęciem peluszka, wydały plony nasion znacznie poniżej wzorca.

Warto pamiętać, że za wzorzec przyjęto średnią plonowania wszystkich odmian biorących udział w badaniu. W 2020 r. wyniosła ona 37,8 dt/ha i była o ok. 2 dt/ha większa niż w dwóch poprzednich sezonach. Żeby sobie przeliczyć procenty na kilogramy, wystarczy przyjąć, że na każdy procent przypada ok. 38 kg nasion. Dla odmiany Astronaute 113% wzorca oznacza plon mierzalny 42,9 dt/ha. Natomiast dla najsłabszej odmiany w tym zestawieniu (Mefisto 85%) będzie to 32,3 dt/ha. Zatem odmiany o skrajnych wynikach plonowania dzieli różnica 10,6 dt/ha.

© Materiał chroniony prawem autorskim. Zasady przedruków w regulaminie.