Buraki cukrowe silniej reagują na nieodpowiednie przygotowanie stanowiska niż opóźnienie terminu siewu. Zamiast się spieszyć, lepiej zadbać o dobre warunki.

Plantatorzy buraka cukrowego są przekonani o tym, że im wcześniejszy termin jego siewu, tym większa szansa na wysokie plonowanie. Jest to prawda, ale tylko połowiczna. Burak cukrowy dobrze znosi wczesny siew, ale też silnie reaguje na kiepskie przygotowanie stanowiska.

Za brak wschodów często obwinia się słabą jakość nasion. Tymczasem trzeba zacząć od przeanalizowania, czy nie zostały popełnione jakieś błędy. Do najczęstszych należą: niestaranne przygotowanie gleby, siew zbyt płytki lub za głęboki, przesuszenie gleby uprawkami lub doprawianie zbyt mokrego gruntu. Eliminacja takich uchybień nic nie kosztuje. Wystarczy zwrócić uwagę na następujące warunki.

1. Czy głębokość uprawki przedsiewnej jest właściwa?

Głębokość uprawy przedsiewnej musi odpowiadać późniejszej głębokości siewu, tj. 2,5-3 cm. Jeśli agregat pracuje zbyt głęboko, to najlepsza technika siewu na nic się nie przyda i otoczki z nasionami często trafiają w suchą warstwę gleby. Należy też unikać wielokrotnych przejazdów.

2. Czy zawartość drobnej frakcji jest prawidłowa?

Jeśli udział drobnej gleby jest zbyt duży, prowadzi to do zasypywania rzędów, a jeśli jest zbyt niski, skutkuje pogorszeniem wschodów podczas suszy. Generalnie przy siewach obowiązuje zasada – im drobniejsze nasiona, tym drobniejsze gruzełki gleby podczas siewu. Idealne podłoże do siewu buraka powinno być drobno kruche, równomiernie przewietrzone i wolne od chwastów.

3. Czy zagęszczenie gleby jest odpowiednie?

Zbyt luźna gleba ogranicza przesiąkanie wody do nasion i siewek. Natomiast zbyt zbita uniemożliwia kiełkowanie i rozwój siewek. Jeśli otoczki zostaną umieszczone w luźnej glebie, to kiełkowanie nastąpi dopiero po odpowiednio obfitym opadzie deszczu. Dlatego bezwzględnym warunkiem jest ułożenie otoczek nasiennych na twardej powierzchni, aby zapewnić podsiąkanie kapilarne. Głębsza uprawa przedsiewna niekiedy jest konieczna. Jednak wtedy trzeba pamiętać o użyciu sekcji zagęszczających glebę na głębokości siewu.

W przypadku siewu w mulcz gleba jest uprawiana bez orki, dzięki czemu resztki roślin z przedplonu lub międzyplonu pozostają na powierzchni. Chronią one glebę i sprzyjają rozwojowi organizmów glebowych, np. dżdżownic.

4. Czy powierzchnia pola jest równa?

Powierzchnia gruntu powinna być jednolita, tj. bez śladów kół lub rowków czy bruzd po uprawie przedsiewnej. Na powierzchni nie powinny też zalegać bryły. Nierówny stan powierzchni gleby prowadzi do zróżnicowania warunków kiełkowania i wzrostu. Ponadto może sprzyjać erozji wodnej i wietrznej.

5. Czy warstwa siewna ma odpowiednią wilgotność?

Siew należy rozpoczynać dopiero wtedy, gdy gleba jest odpowiednio uwilgotniona i się nie rozmazuje. Można to sprawdzić obserwując opony ciągnika. Jeśli do kół nie przyczepiają się duże kęsy gleby, to jest ona wystarczająco sucha do uprawy przedsiewnej i siewu. Gdy jest nadmiernie przesuszona i jeszcze nie jest zbyt późno, warto poczekać na opady. O plonie decyduje nie wczesny termin lecz optymalne warunki siewu.