Lepszy rozkład opadów w minionym sezonie umożliwił uzyskanie większego plonu korzeni buraka cukrowego. Niestety, zdrowotność odmian i polaryzacja tym razem nie zachwyciły.

Miniony sezon wegetacyjny dla buraka cukrowego był nieco lepszy od dwóch poprzednich, ale słabszy niż 2017 r. Wskazują na to wyniki porejestrowych badań odmian, które właśnie się ukazały. Doświadczenia PDO dla odmian buraka cukrowego były prowadzone w 11 stacjach i zakładach doświadczalnych oceny odmian. Łącznie oceniono 18 odmian zarejestrowanych w ostatnich 3 latach, w tym 9 o deklarowanej tolerancji na nicienie (BTS 1125, BTS 2205, Eliska KWS, Everest, FD Junon, Fronta, Huberstus, Traper i Wojownik).

Warunki nie wszędzie sprzyjały

Sezon wegetacyjny 2020 pod względem opadów dla buraka cukrowego był lepszy niż dwa poprzednie. Natomiast dała o sobie znać większa presja chwościka buraka i gorsza pogoda pod koniec wegetacji, co się odbiło na polaryzacji cukru, która średnio była najniższa od kilku lat (tabela 1.).

Cukrownie rozliczają plantatorów za cukier dostarczony w korzeniach. Średni plon biologiczny cukru dla całej serii ubiegłorocznych doświadczeń wyniósł 145,3 dt/ha i był o 4,4 dt/ha większy niż w poprzednim sezonie. Z kolei plon technologiczny cukru wyniósł średnio 129,4 dt/ha i był większy o 4,8 dt/ha niż w 2019 r. Zróżnicowanie plonów korzeni w poszczególnych miejscowościach mieściło się w zakresie 661-1132 dt/ha – średnio 909 dt/ha. Natomiast średnia zawartość cukru w korzeniach wyniosła 15,9% i była niższa o 1,9% niż sezon wcześniej.

Wschody dość wyrównane

Doświadczenia wykazały stosunkowo dobrą jakość nasion i małe różnice odmianowe w obsadzie roślin po zakończeniu wschodów. Polowa zdolność wschodów określona po ich zakończeniu wyniosła średnio 74% i różnicowała odmiany w zakresie od 69% (odmiana BTS 1125) do 79% (odmiana FD Junon).

Plonowanie buraka cukrowego w PDO 2020 można sprawdzić w tabeli 2. Odmiany uszeregowano pod względem biologicznego plonu cukru, począwszy od najlepszej. W sytuacji, gdy kilka odmian uzyskało podobny wynik, pod uwagę wzięto plon w poprzednim sezonie, a następnie plon technologiczny cukru. Natomiast oceny cech jakościowych (zawartość cukru, azotu alfa-aminowego oraz odporność na porażenie chwościkiem buraka) nie miały tu wpływu.

Wzorzec dla plonu biologicznego cukru w sezonie 2020 wyniósł 145,8 dt/ha. Zatem na każdy 1% różnicy przypada ok. 1,46 dt cukru. Najlepszy wynik w tej cesze uzyskała odmiana Eliska KWS, która w stosunku do najsłabszej spośród ocenianych zdobyła przewagę 12% (ok. 17,5 dt/ha plonu cukru). Wysokie lokaty zajęły też odmiany BTS 1125, FD Junon, Wojownik oraz Golf. Bardzo dobrze wypadły odmiany Rosselina KWS, Traper, Hubertus, Klara i Mariza.

Warto pamiętać, że spośród analizowanej stawki 18 odmian tylko po kilka (6-7) znajduje się w ofercie służb surowcowych poszczególnych spółek cukrowych.

• Sprawdź: Które odmiany buraka cukrowego rekomenduje KSC?
• Sprawdź: Odmiany buraka cukrowego dla plantatorów Südzucker
• Sprawdź: Odmiany buraka cukrowego dla plantatorów Pfeifer und Langen

Zawartość cukru poniżej oczekiwań

Plantatorzy buraka cukrowego dużo wagi przywiązują do genetycznie warunkowanej zawartości cukru w odmianach. W tym obszarze warto mieć duży dystans do wartości podawanych w ulotkach czy folderach reklamowych, gdzie specjaliści od marketingu zwykli umieszczać wyniki z pojedynczych doświadczeń. W minionym sezonie średnia zawartość cukru dla grupy odmian wzorcowych wyniosła 16,2%. Nieco powyżej tej wartości uplasowały się odmiany Eliska KWS, Mazovia i Rosselina KWS oraz FD Junon i Traper. Natomiast słabiej wypadły Everest, BTS 2205, Winetou, Fronta, Wojownik i FD Raid. Co ciekawe, odmianie Wojownik nie przeszkodziło to w zajęciu wysokiej lokaty pod względem plonu biologicznego cukru.