Spowolnione uwalnianie azotu daje szereg korzyści, jak znaczne ograniczenie wymywania azotu czy gwarancja ciągłego i harmonijnego zaopatrzenia w ten składnik.

Straty azotu z nawozów mineralnych powodowane są m.in. przez jego unieruchomienie (immobilizację), czyli włączenie w glebową materię organiczną (pierwiastek pozostaje w glebie), a także denitryfikację do stanu gazowego. Deficyty pojawiają się także poprzez wymywanie azotanów i ulatnianie się amoniaku oraz innych form gazowych tego pierwiastka do atmosfery. Straty azotu aplikowanego w nawozach mineralnych mogą sięgać nawet 50% zastosowanego w nich składnika. Skala tego zjawiska uzależniona jest od rodzaju nawozu, zastosowanej dawki, typu gleby, jej struktury, odczynu, zawartości wody, pogody, a nawet od techniki aplikacji.

Stosować w zbilansowanych dawkach

Równie niebezpieczny jest nadmiar tego pierwiastka. Rośliny przenawożone azotem mają ciemnozielony kolor i wytwarzają bardzo dużą biomasę, a części generatywne są słabo wykształcone. Przeazotowanie roślin wydłuża znacznie okres ich wegetacji oraz powoduje kumulację azotanów, co jest niebezpieczne dla zdrowia człowieka, a także niekorzystne z punktu żywienia zwierząt i dbałości o środowisko przyrodnicze. Nadwyżka zastosowanego azotu będzie stracona. Należy zatem zastosować niezbędną dawkę i podjąć działania mające na celu zatrzymanie tego pierwiastka w przyswajalnej dla roślin formie oraz zagwarantować jak najdłuższą jego dostępność, zwłaszcza w krytycznych fazach rozwojowych roślin.

Bardzo atrakcyjnym rozwiązaniem jest zastosowanie stabilizatora azotu opartego na inhibitorze nitryfikacji DMPP NovaTec One. Zaleca się używać go łącznie z płynnymi nawozami azotowymi lub w formie oprysku na glebę, gdzie stosowane były nawozy azotowe granulowane. Korzystne jest też zastosowanie nawozów granulowanych z DMPP. Użycie tych produktów pozwala sprostać coraz surowszym ograniczeniom prawnym w kwestii stosowania nawozów. Inhibitor blokuje działanie bakterii Nitrosomonas, przerywając proces nitryfikacji na okres do trzech miesięcy. Powoduje to stabilizację formy amonowej azotu – NH₄⁺.

Znacznie wydłużony czas działania

Spowolnione uwalnianie azotu pociąga za sobą szereg pozytywnych skutków dla roślin oraz środowiska przyrodniczego. Wśród nich można wymienić znaczne ograniczenie wymywania azotu czy gwarancję ciągłego i harmonijnego zaopatrzenia w ten składnik. Warto podkreślić jego wysoką efektywność nawet na bardzo lekkich glebach, co ma szczególne znaczenie, gdyż największe straty zaaplikowanego azotu wskutek wypłukiwania zachodzą głównie na glebach piaszczystych.

W porównaniu z inhibitorami ureazy, które blokują tylko przemianę formy amidowej na okres ok. 10 dni, inhibitor DMPP działa dużo dłużej i to nie tylko na powierzchni gleby, ale i w jej wnętrzu. Wpływa na cały azot amonowy obecny w roztworze glebowym, również ten zaaplikowany później. Jest skutecznym narzędziem wydłużającym czas dostępności azotu i redukującym proces wymywania oraz ulatniania się tego pierwiastka.